హైదరాబాదులో రోడ్ల పక్కన గిరిజనులు,పల్లెప్రజలు అమ్మే సీతాఫలాల బేరాలు, వాళ్ల జీవన స్థితిగతులు చూసి,రాసిన కవిత

            

             సీతాఫలం

 

తడిలేని
నగరపు రాదారి ప్రవాహాల
ఇరు దరుల్లో...ఒక చూపు కోసం
ఒళ్లంతా పచ్చపచ్చగా
మిటకరించే మిడిగుడ్ల
అడవి ఆశలు

 కడుపులో పొదువుకునే
భూమితల్లి ఆసరాగా
పచ్చగా కొమ్మ సాగే బతుకు తీపికలల
గువ్వపు మాయపొరల మధ్య
కడుపులో కదిలే పిండాల తలపులు


 కరడుగట్టిన రాతినేలకు తలలు బాదుకునే
ఉమ్మేసిన గింజల్లా చెల్లాచెదరౌతాయి
ఊడ్చేసిన చెత్తగా
మురికినరకమౌతాయి


 చెట్ల బరిగెల గాయాలకన్నా
బరితెగించిన రంగురంగుల కాంతుల వలల
బేరాల కోరలు చేసిన
గాయాలే సలుపుతాయి

కదలివచ్చిన భారాలకన్నా
ఖాళీగుల్లలుగా తరలిపోయే
నిట్టూర్పులే పెనుభారమౌతాయి


 ఈ కాంక్రీటు అరణ్యంలో
నాణెం తప్ప
మరేది నాటుకోదు
ఈడ
నేలరాలే గింజకే కాదు
కన్నీటి బొట్టుకు
మెత్తబడే
మట్టి కరువు.